Kolluk Kuvvetleri

Kolluk kuvvetlerini gördüğünde yolunu değiştiren eski bir hükümlü gibiyim.
Ara sokaklara sapıp uzaklaşmaya çalışıyorum şimdi korktuğum her şeyden.
Bulduğum ilk kapıdan dalıp içeri uykuya dalmak istiyorum
Yastığa gömüp başımı yorganı çekiyorum üstüme
Kaçmak istediğim karanlığın tam göbeğine atıyorum kendimi
Bir silah arıyorum
Iskalama durumunuda hesap ederek birkaç mermi istiyorum yanısıra
Çirkin suratlı satıcı hiç düşünmeden veriyor cüz’i miktarlara hepsini
Sonra çıkıp sokağa aramaya başlıyorum
Bulduğum ilk yerde vurmak istiyorum
Bir marketin önünden geçerken yanımda beliriveriyor birden
Hiç düşünmeden dönüp basıyorum tetiğe
Iskalıyorum…
Kaçıyorum hemen ordan ardıma bile bakmadan onunda kaçtığını biliyorum
İlk ara sokağa dalıp ilk kapıdan içeri dalıyorum
Uyuyorum…
Gücümü toplayıp uyanıyorum…
Atıyorum kendimi yollara…
Bulup öldürmem gerekli gözlerine bakmadan…
Yakınımda olduğunu hissediyorum.
Yanımdan ağır aksak ilerleyen arabanın yan koltuğunda görüyorum apansız
Basıyorum tetiğe.
Bu kez vurmuş olmam lazım
Iskalamış olmam imkansız…
Olamaz… Bu imkansız… Koltuk boş. Arkamı dönüp dev camekanlara bakıyorum.
Orda işte.
Birkez daha basıyorum tetiğe.
Allah kahretsin… Yine olmadı…
Etrafıma bakınıyorum şaşkın ve öfkeli…
Ne çabuk karşıya geçtiğini sorgulamadan atıyorum yola kendimi
Ona doğru koşuyorken onunda bana silahıyla birlikte koşarak geldiğini fark ediyorum.
Duruyorum…
Bir korna sesi çınlıyor kulağımda. Hızla bir aracın ona doğru geldiğini görüp
Yeniden doğrultuyorum silahımı
Ben yapmalıyım bunu.
Seni ben öldürmeliyim.
Tetiğe dokunuyorum…
Silahın sesi ile fren sesi birbirine karışıyor.
….
Ölüyorum…